Skateboarding narodził się w latach siedemdziesiątych w Kalifornii i miał swoje korzenie w surfingu - początkowo nazywano ten sport "chodnikowym surfingiem". Skateboarding był często uprawiany przez surferów, gdy nie było odpowiedniej pogody do surfingu. Za najbardziej zasłużonych dla początkowego rozwoju skateboardingu uważa się grupę Z-Boys z Venice Beach w Kalifornii, która w latach 70. XX w. zrewolucjonizowała skateboarding wprowadzając technikę jazdy o o nazwie "surf style". Dominujący uprzednio styl jazdy miał więcej wspólnego z gimnastyką, niż surfingiem czy współczesnym skateboardingiem.

Skateboarding nie byłby możliwy bez szeregu innowacji technicznych, takich jak zastąpienie kółek glinianych poliuretanowymi lub wprowadzenie nowoczesnych desek i trucków. Pierwsi skaterzy, tacy jak Z-Boys, ćwiczyli w pustych basenach dzięki suszy panującej w Kalifornii w latach 70. XX wieku. Z czasem warunki jazdy w basenie zaczęto imitować budując tzw. rampy. Do najpopularniejszych kształtów należą quarter-pipe'y (ćwierć rury), na które wjeżdża się do samego końca, oraz mające kształt litery U half-pipe'y. Pomimo, że w skateparkach są już ekstremalnie złożone tereny, halfpipe nadal jest rdzeniem zaawansowanego skateboardingu. Kurorty w górach mają własne halfpipe'y dla snowboarderów, podczas gdy skaterzy dzielą je z rolkarzami i rowerzystami BMX-ów.